Πίκρα μας μοίρασαν

Πίκρα μας μοίρασαν.
Την τρώμε μήνες τώρα
Στο ατέλειωτο πιάτο της θλίψης.

Μαχαίρια, τσουγκράνες, βατοκόφτες και ξινάρια
Τέρας το μίσος, δόλιο, το φοβάμαι.
Τι κι αν είσαι αθώος και στο χρέος σου πιστός;

Ένα κομμάτι «τίποτα», απ’ το τίποτα.
Μια στάλα κόκκινο κρασί με τ’ όνομά μου:
Π α ν α γ ι ώ τ α.

Μη δακρύζεις,
Τον ίσκιο σου μην τον νοτίζεις
Μουσκεύομαι κι εγώ που σε ακολουθώ.

Μονάχα το γέλιο σου ζωής μου ομπρέλα.
Το τραγούδι σου μη σταματάς λεπτό.
Στα ρεφραίν σου τρυφερά θα σε ακολουθώ.

Παναγιώτα Ζαλώνη