Είναι αλήθεια όταν η φλόγα σβήνει
και τότε ο καπνός πιο έντονος γίνεται.
Πως είναι όταν τηλέφωνο πάρεις κάποιον
και από την φωνή σου ο άλλος καταλαβαίνει πως νοιώθεις…
Παρόλο που εσύ γενικόλογα λες,
η εικόνα σου μεταφέρεται από τον μοναδικό θόρυβο,
που η συναισθηματική καταιγίδα γεννά,
το ηχητικό παζλ που αποδίδει μία αόρατη διάσταση των πραγμάτων.
Είναι θλιβερό... είναι να στέκεσαι όρθιος στο κρύο;
να τρέμεις απ’ αυτό αλλά και με την σκέψη…
ότι στην άλλη άκρη υπάρχει κάποιος που σε θέλει,
τόσο που δεν μπορείς να σταθείς, θέλεις να πετάξεις… μακριά.
Αυτά που γύρω σου αποτυπώνονται με μοναδικό τρόπο….
εγκεφαλικά συνδυασμένα… με αυτό που φαντάζεσαι…
με τον ζεστό ήχο, μιας ζεστής φωνής, που σιγοσβήνει,
μιας φιγούρας που λιώνει μαζί σου, γίνεται ένα με σένα.
Απροσάρμοστη λέξη που παγώνει σαν βγει στην ατμόσφαιρα.
Δημήτριος Ζ. (Blog)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου