Τα πρόσωπά της βλέπω

Αλλάζει πρόσωπα η σκέψη,
αλλάζει πρόσωπα ο λόγος,
μοιάζει με αυτοκίνητο που…
…τρέχει κάνοντας ελιγμούς.
Προσπαθώντας να φτάσει στον προορισμό του
κάνει διάφορες επιπολαιότητες,
βγαίνει στο αντίθετο ρεύμα,
μα τελικά φτάνει ανέπαφο.

Μοιάζει με οδηγό μαλάκα που με χίλια τρέχει…
…νομίζοντας ότι κάτι κάνει,
βάζοντας την ζωή των άλλων…
…σε μοίρα δεύτερη.

Είσαι εσύ ο ίδιος μαλάκας που νόμιζες ότι
κάθε διαδρομή ανούσια είναι…
τον προορισμό να δεις, έστω για λίγο ήθελες.
Ακόμη και όταν δεν ήξερες τι θα δεις.

Έτσι και ο λόγος,
πολλές φορές συμβαίνει, χωρίς γιατί,
για να σπάσει την σιωπή μόνο,
χωρίς άλλον προφανή λόγο.

Πολλές φορές κοιτάζω το σιωπηλό δέντρο,
βλέπω τα κλαδιά ανοιγμένα… πολύπλοκα…
με δέος κοιτάζω, αυτό εκεί σιωπηλό…
μυστικό της φύσης μήνυμα.

Το αποκωδικοποιώ και αντιλαμβάνομαι ότι…
ο θεός ζωγράφος είναι… ποιητής.... τα πάντα.
…Όπως το θαυμάζω…
ένα άνθος του πέφτει αιωρούμενο.
Πριν πέσει στις λάσπες, το αρπάζω και το μυρίζω.

… είναι και αρωματοποιός σκέφτομαι...
και γλύπτης. Μα πάνω από όλα……φίλος.
Δημιούργησε αυτό το λουλούδι,
μόνο για μένα.

Και έτσι, κάθε μέρα πλέον...
...αλλάζει πρόσωπα η σκέψη…
...μόνο για μένα.

Δημήτριος Ζ. (Blog)