Δακρυσμένο αντίο

Φως δυνατό του Αυγούστου μοιάζεις,
θα τυφλωθώ όταν σε δω να πλησιάζεις.
Μια μουσική με ακουμπάει και με χαϊδεύει,
είναι ο ήλιος οδηγός με ταξιδεύει.

Το μυστικό μου φυλαχτό
και την ματιά σου νοσταλγώ
ξανά να ζήσω.

Με δυο στιχάκια θα σου πω όσα δεν είπα.
Μια μεγάλη πινελιά στον νου μου βρήκα.
Μια φιγούρα σκυθρωπή με ένα τσιγάρο.
Περπάτησα μοναχικός, δρόμο μεγάλο.

Δακρυσμένο αντίο,
θέλω να πω και για τους δύο
μα πως θα αντέξω.

Ποια ένταση σκορπά, ψηλά τις σκέψεις
και δυο φιλιά σε μια αγκαλιά, θέλεις να δέσεις.
Στα αστέρια να χαθείς, θέλεις απόψε,
από τους στίχους προσπαθείς να σβήνεις λέξεις.

Δακρυσμένο αντίο,
θέλω να πω και για τους δύο
μα πως θα αντέξω.

Δημήτριος Ζ. (Blog)