Περιοδεύων Θίασος (απόσπασμα)

Γράφει ο ποιητής-συγγραφέας Νίκος Μπατσικανής

Είχαν ένα καρότσι της λαϊκής· απ’ τα μεγάλα, τα γερά, και δυο μπόγους. Αυτός όλα. Να τραβάει το όχημα, τίγκα ως επάνω, και με τους μπόγους αγκαζέ, αγκομαχώντας.

Εκείνη; Μόνο μια μικρή τσάντα λουστρίνι. Μαύρη.

Βαμμένη της κακιάς ώρας, προχωρούσε μπροστά, με το τσιγάρο στο στόμα, κι έδινε οδηγίες.

- Προχώρα, έγινα μούσκεμα, και πού θα στεγνώσω νυχτιάτικα;

- Βόηθα λιγάκι, την τύχη μου. Τι προχώρα; Δε βλέπεις ότι κόλλησα;

- Τα έχουμε συμφωνήσει αυτά˙ εσύ τα πράγματα κι εγώ το νοικοκυριό. Το ξέχασες;

- Ποιο νοικοκυριό, Λευτεράκι; Εδώ χανόμαστε, έρχεται μπόρα. Σπρώξε κι εσύ να τελειώνουμε. Να εδώ, σε λίγο, στην Αγία Φωτεινή, είναι μια στοά μούρλια.

- Πρώτον, δε θα με λες Ελευθερία, σου το είπα εκατό φορές. Φρίντα με φωνάζουν. Και δεύτερο, σπρώχνω, αλλά μ’ έναν όρο. Θα μου κουβαλήσεις νερό για να πλύνω αύριο. Ζεστό. Δεν ξέρω που θα το βρεις˙ θέλω ζεστό. Να κόψεις το λαιμό σου. Δεν μπορώ εγώ να χαλάω τα χέρια μου στα κρύα με τα σκουτιά σου.

- Εντάξει, έλα τώρα, δώσ’ ένα χεράκι να φτάσουμε.

- Έλεγες κοντά, κι εμείς φάγαμε το μισό λεκανοπέδιο. Έπρεπε να μου πεις στον Ιλισό, να καταλάβω. Έλεγες Αγία Φωτεινή, κι εγώ νόμισα Νέα Σμύρνη μεριά.

- Αχ, κοψομεσιάστηκα ο έρμος. Να καθίσω λίγο, να πάρω μια ανάσα. Εδώ· βλέπεις τι είν’ εδώ; Παράδεισος! Αύριο που θα ξημερώσει, θα δεις. Παγκάκια, βρύση με νερό. Όχι παίξε-γέλασε. Ας είναι καλά ο Μπέης.

-Τι μπέης και πασάς, μου τσαμπουνάς; Μίλα σαν άνθρωπος.

-Μπέης, μάτια μου, ο δήμαρχος. Ξέρεις, ότι όλα τα παγκάκια της Αθήνας τα έβαλε εκείνος σε μια νύχτα; Ξύπνησα ένα πρωί, και είχε γεμίσει ο τόπος. Ήταν για να πάρει τις εκλογές, είπαν μερικοί, μα τι με κόφτει εμένα; Βρίσκει ο φτωχός κάπου ν’ ακουμπήσει… ν’ ανασάνει, βρε αδελφέ, να ξαποστάσει. Έβαλαν και οι άλλοι, δε λέω, μα ο Μπέης άλλο πράμα. Όμως, από τότε, δεν τον ξανάκουσα. Όλοι οι καλοί χάνονται· κρίμα. Ενώ ετούτος εδώ, όλο κάγκελα παντού. Στάσου, ρε φίλε, κι από πού θα περάσει το καροτσάκι; σκέφτηκες; Δεν είμαστε ζητιάνοι εμείς, επαγγελματίες είμαστε!

- Και γιατί τον λες μπέη; Τούρκος ήταν;

- Α, εσύ δεν τρώγεσαι. Εσένα, το Φρίντα πώς σου ήρθε, μου λες; Σε γνωρίζω μια βδομάδα… και δε μου ’χεις πει.

(Συνεχίζεται)

(Από το βιβλίο του Νίκου Μπατσικανή "Στον Παράδεισο", το οποίο, ύστερα από τη μεγάλη επιτυχία της πρώτης του έκδοσης, επανεκδόθηκε και κυκλοφορεί. Εκδόσεις Γαβριηλίδη).