Ρόδι που έσπασε στην αλλαγή του χρόνου.
Τον Αύγουστο πληγώθηκα, χειμώνα έχώ του πόνου.
Την πόρτα χτύπησες και σκόρπισες την μέρα
Το όχι που πες, αντίο ήταν, πλοίο που σάλπαρε Δευτέρα.
Ουρανέ, του ονείρου σκέπη, γιατί τα σύννεφα ζηλεύω.
Πές μου να μάθω.
Κι όταν θυμώνεις σιωπηλά, γκρίζος σαν γίνεις, σκοτεινός
τους στίχους πλάθω…
Οι όμορφοι στίχοι πως πονάνε, κάθε που βρέχεις
Καλά να πάθω…
Σταγόνες δακρύων, χάνονται σαν ξημερώσει….
Του Δημήτρη Ζ. (Blog)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου