Χαϊκού (συνέχεια)

Συνεχίζουμε την παράθεση των χαϊκού της συγγραφέως-ποιήτριας Παναγιώτας Χριστοπούλου-Ζαλώνη. Ως γνωστό, κάθε χαϊκού, κρύβει μέσα του, απίστευτα μεγάλο όγκο στοχασμού και, συνεπώς, πρέπει να ερμηνεύεται με ιδιαίτερη προσοχή και επιμονή. Επιπροσθέτως, η ρυθμική των 17 συλλαβών δεν είναι πάντοτε η ίδια - άλλοτε αργό νωχελικό τέμπο, άλλοτε δυναμικός βηματισμός, άλλοτε αγχωτικό τρέξιμο, άλλοτε ατονία - σύμφωνα πάντα με το νόημα.


θυμάμαι, πονώ
κι αρχίζω μοιρολόι
πού στεγάζεσαι;


θάλασσα Εσύ
κι εγώ Φάντασμα
στα κύματά σου


σμάρι οι γλάροι
ερειπωμένα πλοία
μας παρασέρνουν




στον ουρανό σου
λέξεων κατάθεση
φιλιών μου μύρα


βαρύ το πλοίο
στοιβαγμένες οδύνες
Κυρ ελέησον


φύγε, άσε με
μόνη να χορεύω
εγώ κι ο Γκιώνης

Παναγιώτα Ζαλώνη