Σ' αγαπώ

...το Ωμέγα ένας τόνος τελειώνει
να τονίσει το τέλος που λιώνει
σ' ουρανού την βροχή που παγώνει
ένα δάκρυ απ' του Πι τα σκαλιά.

και το Άλφα φτωχή ανεμώνη
που δυο πέταλα στάλαξε μόνη
στρογγυλά μ' έν'αγάπης τιμόνι
που χωρίζει στυλού ψαλιδιά.

κι είν' το Γάμα ψαλίδι που κόβει
του πελάγου σχοινί που τεντώνει
στης σελίδας τ' ονείρου σεντόνι
πλάι σε βότκας σπασμένα γυαλιά

κι ίσως τρύπα είν' το Άλφα απο πιόνι
μες σε έρωτ' ανέμου την σκόνη
που η γλυκιά μαχαιριά το σκοτώνει
σε τετράδιο απο φύλλας καρδιά.

μα το Έψιλον θάβει το χιόνι
και το Σίγμα ένα δάκρυ ματώνει
στο κενό που τ' αντίο πληγώνει
μίας λέξης την δόλια ομορφιά.

Δαναΐδα