Απόσπασμα από το βιβλίο της Παναγιώτας Χριστοπούλου-Ζαλώνη, «Έγκλημα στο πάρκο», εκδόσεις Ατέρμονο.
Το κορμί σου με μύρα
έλα να πλύνω,
να γεμίσω ποτήρια,
να μεθάω, να πίνω.
Να χορεύω, να χάνομαι
στων ματιών σου τους χάρτες,
να με καίνε οι ανάσες σου
στο κορμί μου επιβάτες.
Το κορμί σου με μύρα,
Άγαλμά μου, θα πλύνω,
στον παλμό της δροσιάς του
σαν αυγή ν’ ανατείλω.
Να χορεύω, να χάνομαι
στην λευκή αγκαλιά σου,
να κρεμιέμαι στους πόθους σου,
να μετρώ τα φιλιά σου.
Παναγιώτα Ζαλώνη
3 σχόλια:
Το ποίημα της κα Ζαλώνη είναι από τα καλύτερά της σίγουρα. Βγαίνει από το μύρο της καρδιάς της, ούσα επιβάτισσα της αγάπης. Χορεύω και χάνομαι στη λευκή αγκαλιά του ποιήματος. Κα Ζαλώνη συγχαρητήρια!
Στείρα απόπειρα για φθηνή στιχουργία
σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για ποίηση. (Για όνομα του θεού). Αν είναι απ τα καλύτερα της δεν τολμώ να φαντασθώ τα χειρότερα.
Στράτος Καλλιφρονάς.
Ναι, κύριε Καλλιφρονά, έχετε δίκιο νομίζω. Η επιλογή του συγκεκριμένου ποιήματος οφείλεται σε μένα. Επανορθώνοντας αναρτήσαμε σήμερα ένα ποίημα της ιδίας, το οποίο αξίζει να δείτε. Είναι από το βιβλίο της, "Έγκλημα στο πάρκο". Όλη η ευθύνη για τις επιλογές των ποιημάτων βαρύνει εμένα προσωπικά και μερικές φορές, στα επιμέρους τους, οι ποιητές-φίλοι του ιστολογίου μας, εκτίθενται εξαιτίας μου... Ή εξαιτίας τις στιγμής που λόγω προσωπικών βιωμάτων, "ξεγελάστηκα". (Τα εισαγωγικά έχουν να κάνουν με το αν θα έπρεπε να θέσω τη λέξη ερωτηματικά).
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Δημοσίευση σχολίου