Νεκρό λουλούδι

Όμως απλά ξέρεις τί σκέφτομαι; Ότι εγώ τουλάχιστον γεννήθηκα. Αυτό το παιδάκι όμως δεν είδε καν το φως της ζωής. Δεν διάβασε καν τα πρώτα του παραμύθια. Ποια πρέπει να είναι η θέση μου λοιπόν; Να παίρνω τα βιβλία μου αγκαλιά; Να κάθομαι να ονειρεύομαι; Ξέρεις πόσα όνειρα μπορεί να έκανε αυτή η γυναίκα; Πόσο μπορεί να ονειρεύτηκε τη στιγμή που θα κρατούσε στα χέρια της αυτό το παιδί; Κι όμως πέθανε. Και τα όνειρά της πέθαναν. Κι οι άλλοι δύο νέοι πέθαναν. Κι εγώ που ακόμα ζω, θύμησέ μου τί ακριβώς κάνω; Κάνω τίποτα για να μπορέσουνε οι δικοί τους να πούνε «τουλάχιστον δεν πέθαναν άδικα τα δικά μας παιδιά»; Όχι βέβαια. Ποιόν πρέπει να θάψω πρώτο λοιπόν; Και ποιό από τα θύματα πρέπει να γίνω;

Σκιάς λουλούδι θάφτηκε
στου θάνατου την πλάκα.
Τα πέταλά του δάκρυσαν
στου αίματος την σάρκα.

Γιατί λουλούδι μου γλυκό
δεν στάζεις μελωδία;
«Με αίμα κυλούν τα δάκρυα
βγαλμένα απ’ την κηδεία»

Γιατί απ’ τις στάλες δεν ανθείς
σε κήπων μεγαλεία;
«Με γάλα τους μεγάλωσαν.
Μεγάλη η τραγωδία».

Γιατί απ’ το κύμα της θρηνείς
της φλόγας μας τα πλοία;
«Μα δες. Ζούγκλα είν' ο κόσμος μας
κι οι άνθρωποι θηρία».

Τί λες λουλούδι μου νεκρό;
Αυτή ’ναι η κοινωνία.

Δαναΐδα

Σημείωση Α:

Το μικρό – και κατά τη γνώμη μας συγκλονιστικό – κείμενο πάνω απ’ το ποίημα ανήκει στην ίδια ποιήτρια και αποτελεί απόσπασμα του γράμματος που έστειλε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο και στο οποίο εμπεριέχεται και το ποίημα. Επίσης, υπάρχει άλλο ένα ποίημα που θα αναρτήσουμε σε μεταγενέστερο χρόνο. Και τέλος μια ερώτηση προς εμάς, που δεν θα την αναφέρουμε. Αλλά η απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση είναι: «Ο άνθρωπος, σφυρηλατούμενος μέσα από τις φλόγες της ζωής, αποκτά κάποια στιγμή μια σχετικά ικανοποιητική απάντηση. Όχι ξεκάθαρη, δυστυχώς. Μη βιάζεσαι να καταλήξεις τώρα σε συμπέρασμα, γιατί μοιραία θα είναι επηρεασμένο από τα γύρω μας γεγονότα. Για να καταλήξεις σε κάποιο επαρκές συμπέρασμα απαιτούνται ήρεμα νερά. Και ίσως βαθιά αναζήτηση του ίδιου σου του εαυτού πρώτα-πρώτα».

Σημείωση Β:

Σε λίγη ώρα, στις 12:00 το μεσημέρι, στο Νεκροταφείο Αμαρουσίου γίνεται η κηδεία μιας εκ των τριών αδικοχαμένων υπαλλήλων της Marfin, της Παρασκευής Ζούλια, η οποία κατάγεται από το Αίγιο και κατοικούσε στο Μαρούσι. Εμείς θα παραβρεθούμε εκεί…

Verse Monkey!