Χωρίς παλτό

Στην παγωνιά χωρίς παλτό,
Κοιτάζω πώς να βολευτώ
Με το παλιό σακάκι
Και να σκεφτείς πως, μέχρι χτες,
Μου είχες πόρτες ανοιχτές,
Με αγκαλιές και τζάκι.

Μα όπως λες, εσύ τι φταις,
Αν βρέθηκα στο κρύο,
Εσύ το μόνο που έκανες,
Ήταν να πεις «αντίο».

Εγώ, που κάθε μια βραδιά,
Δε χρειαζόμουνα κλειδιά
Για να ’ρθω να πλαγιάσω,
Τώρα περνάω βιαστικά,
Με σηκωμένο το γιακά
Για να μην ξεπαγιάσω.

Γιάννης Καλαμίτσης