Το ποίημα αυτό του Άκη Πάνου λογοκρίθηκε από τη Χούντα των Συνταγματαρχών και απαγορεύτηκε η κυκλοφορία του δίσκου του Γρηγόρη Μπιθικώτση που το περιείχε. Το τραγούδι ξαναγράφτηκε τέσσερα χρόνια αργότερα από τον ίδιο τον Άκη Πάνου με καινούργιο στίχο, ερωτικό. Εδώ το βλέπουμε στην αρχική του μορφή, τη μορφή που ενόχλησε...
Τον έρωτα φαρμάκωσε η μιζέρια,
κομμάτιασε η φτώχεια την καρδιά,
δεν ήρθανε για μας τα καλοκαίρια
και έγινε η ζωή, τόσο βαριά.
Θα κλείσω τα μάτια, θ' απλώσω τα χέρια,
μακριά από τη φτώχεια, μακριά απ' τη μιζέρια,
Θα πάρω τη στράτα κι εγώ, τη μεγάλη,
θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει.
Που να βρεθεί ντροπή να με κρατήσει,
στη λάσπη και στην ξύλινη σκεπή,
τη φτώχεια που μας έχει γονατίσει
τη νιώθω μεγαλύτερη ντροπή.
Άκης Πάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου