Μάνα

Τα εφηβικά χρόνια
φορτωμένα με τη φωνή σου.
Λογής-λογής λόγια
φυλακισμένα
μέσα σε πευκοβελόνες
μέσα σε γιασεμιά
σε κήπους ηλιοφώτιστους
σε αφουγκρητά
από θαλασσοκύματα.
Εκείνος ο Αύγουστος
με τα πορφυρά σπαράγματα
ανατολής
με τα πύρινα χρώματα
της δύσης
δεν υπάρχει πια.
Κι όμως σ’ ακούω
ακόμη και τώρα
να μου φωνάζεις πρόσεχε!

Ζωή Τατάκη-Ιωσηφίδου