Να μ’ αγαπάς όταν πέφτει βροχή
κι η μοναξιά στο κατώφλι μου ηχεί,
μόλις στο τζάκι τα ξύλα σωθούν
κι οι παγετώνες θα ’ρθούν.
Να μ’ αγαπάς σαν τον πρώτο καιρό,
στο μονοπάτι να σε καρτερώ,
για να σού δώσω το πρώτο φιλί
και να θυμώσεις πολύ.
Να μ’ αγαπάς με τα χιόνια βουνά,
με την καρδιά μου βαθιά να πονά,
λες κι ήταν ψεύτρες οι νύχτες αυτές
και λείπεις δίχως να φταις.
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου