Κυριακή, Νοεμβρίου 28, 2010

Μόνος

(Στην Πόλη Που Ποτέ Δεν Κοιμάται)


Φωνάζεις,
μα η φωνή σου δεν ακούγεται.
Ψάχνεις στον καθρέφτη,
ένα πρόσωπο που να σου μοιάζει.

Κλειστά μάτια, κλειστές φτερούγες,
κλειστά παράθυρα, κλειστός ουρανός.
Η πόλη που ποτέ δεν κοιμάται.

Φωνάζεις πάλι,
μα η φωνή σου δεν ακούγεται.
Ψάχνεις στον καθρέφτη,
ένα πρόσωπο που να σου μοιάζει.

Γιώργος Νικολόπουλος

Poetry-Literature

Δεν υπάρχουν σχόλια: