Έρωτας, δεν είναι να γιορτάζεις όταν λένε
Έρωτας, είναι τα μάτια σου να καίνε…
…μόνο στην σκέψη, ότι φεύγει από κοντά σου
νιώθεις να φεύγει, μαζί και η καρδιά σου.
Έρωτας είναι, κάθε μέρα να γιορτάζεις
Κάθε ηλιαχτίδα, να αγαπάς και να θαυμάζεις
…ο ουρανός, όπως φαντάστηκες να μοιάζει
πέρα απ’ αυτό, τίποτε άλλο δεν πειράζει.
Είναι στιγμές, που κουλουριάζεσαι μονάχος.
Και τυλιγμένος, όπως είσαι δακρυσμένος,
Θυμάσαι όνειρα, γεμάτα από πάθος
Που τα κοιτάς, μόνο τα βράδια θυμωμένος.
Έρωτας, δεν είναι να γιορτάζεις όταν πρέπει
Έρωτας, είναι η καρδιά να υπομένει
…και όταν έρθει η στιγμή να τ’ αποδείξει
μες στο κενό για μια αγάπη να πηδήξει.
Δημήτριος Ζ. (Blog)
1 σχόλιο:
Είχα κι εγώ γράψει ένα ποίημα με τον ίδιο τίτλο παλιά... Τέλειωνε ως εξής: "Έρωτας είναι, χείλη βελούδινα δοσμένα σ' αιώνιο φιλί". Κι αυτός ο στίχος, ε κάπως πάει κι έρχεται. Παραπάνω έλεγε ένα σωρό άσχετα πράγματα.
Μού αρέσει το ποίημά σου, Φίλε Δημήτρη. Έχει χρώματα, το λέω και το εννοώ. Το έγραψα κιόλας αυτό στο κεντρικό μου ιστολόγιο, όπου αναρτώ ένα μικρό τμήμα από όλες μου τις αναρτήσεις. Μπορείς αν θέλεις να το δεις κι εκεί: http://toumassis.blogspot.com.
Παναγιώτης Τουμάσης
Δημοσίευση σχολίου