Όταν καταφέρουνε την φαντασία μας σε καλούπι να βάλουν…
αυτό ήταν σβήσαμε.
Ακροβάτες που στο πάτωμα έρπονται σαν φίδια.
Όταν η αντιδραστική μας σκέψη αποβουτυρωθεί, τότε…
θα πονέσουμε.
Η γιορτή μας πλέον θα έχει μόνο ένα στόχο, να τελειώσει.
Ίσως για αυτό να χρειάζεται να παραμένεις νέος όσο μπορείς
το πάθος να περισσεύει.
Κάθε που νυχτώνει, με θυμό να κοιμάσαι, θυμωμένα όνειρα να βλέπεις.
Ίσως έτσι είναι, ίσως.
Σκέψη, η πολεμική μας τέχνη.
Δημήτριος Ζ. (Blog)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου