Δικτυακή γιορτή

Τον έρωτα ποτά κερνώ
και έτσι μονάχος ξεπονώ.
Στην δικτυακή γιορτή μου
Θα θελα να ’σουνα μαζί μου.

Μεταλλικής κιθάρας ήχος,
η φωνή σου μου θυμίζει.
Χώρος μοναξιάς, ο κήπος
ξέχασε πώς να ανθίζει.

Δεν θέλω να θυμάμαι
το φιλί της αμαρτίας.
Δεν θέλω να φοβάμαι
την χαρά της νοσταλγίας.

Με τη βροχή το διάλεξες
να πάρεις την χαρά μου,
και ούτε που φοβήθηκα
μη σβήσουν τα όνειρά μου.

Χθες σε είδανε σκυφτή, να περπατάς σε άδειο δρόμο
Έψαχνες λέει μυστικά τον εαυτό σου μόνο.
Ήτανε τα θολά νερά του δρόμου συντροφιά σου
Θυμήθηκες πόσο αγαπάς, το χθεσινό ερωτά σου.

Η επιθυμία ενσωματώνει ηδονή,
Ακόμη κι όταν το σκάσει από κει.
Έκανες γιορτή, ένιωσες ντροπή.
Αντάλλαξες αγάπη για τροφή
Και τώρα…
μια νύχτα έζησες…
…μόνο αυτή.

Τον έρωτα ποτά κερνώ
και έτσι μόνος μου μιλώ.
Στην δικτυακή γιορτή μου
Παρέα έχω την φωνή μου.

Δημήτριος Ζ. (Blog)