(Από τα "Τρίστιχα δεμένα σε διαφορετικά ηχικά σχέδια")
Ξύδι πότισέ με, με χολή.
Μνήμες γλυκές θε να το κάνουν μέλι,
για την πίκρα μου.
Έλα γλάρε του δικού μου ωκεανού
Τα φτερά σου χαμήλωσέ τα.
Ουρλιάζω, δεν μ’ ακούς;
Χείμαρροι οι αρτηρίες μου
Κόκκινου ζεστού βελούδου
Με προορισμό την κοίτη της ζωής σου.
Πολύ αργά, ανωφέλετα τα χτυποκάρδια.
Τι να ψελλίσει, τι να πει ο στοχασμός;
Παγώνει πάνω στης νύχτας τα σκοτάδια.
Συνηθισμένη η ζωή μου
Φιλοσοφημένη δραματική υποταγή
Στο πεπρωμένο.
Παναγιώτα Ζαλώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου