Για τον έρωτα γράφω...

Κάθε φορά που για τον έρωτα γράφω,
παιδί που εξετάσεις δίνει, νιώθω.
Φέτος για την επέτειο του εικόνες βάφω.
Επέτειος όχι γιορτή, λέω κι υπογράφω!

Μία επέτειος που μας θυμίζει ότι…
η διάρκεια μιας μέρας…
μοιάζει με μικροσκοπική αγκαλιά.
Δεν χωρά να σφίξει ούτε τον μικρότερο κτύπο της.

Ο έρωτας γιορτάζει…
Κάθε που ζωντανό σε κάνει,
που σου θυμίζει πως…
κάποια αστέρια σε σκέφτονται, σε ποθούν.

Μια χαραμάδα έρωτα
ανοικτή να αφήνεις …
…και αυτό ήταν.
η κάθε μέρα γιορτή έγινε.

Σημείωση1:

Εσκεμμένα λοιπόν περίμενα να περάσει η 12η βραδινή ώστε να στείλω-αναρτήσω το ποίημα αυτό.

Σημείωση2:

Δεν θέλω να γράψω κάτι παραπάνω για τον έρωτα, διότι μου μοιάζει με την διαδρομή που κάνει ένα πληντύριο ρούχων. Έχει διανύσει περιστρεφόμενο χιλιόμετρα, αλλά είναι ακόμη εκεί στο ίδιο ακριβώς σημείο. Και εκεί πρέπει να παραμείνει.
Έτσι και εμείς, όσα χιλιόμετρα έρωτα και αν διανύσουμε, πρέπει να μείνουμε σταθεροί στην αξία Του, την οποία καθημερινά βιώνουμε, αξιολογούμε και εκτιμούμε.

Δημήτριος Ζ. (Blog)