Πώς να μην προσέξεις τον ήλιο το πρωί σαν βγαίνει
την φύση καλημερίζει και τους πάντες απλόχερα.
Πώς να μην αγαπήσεις το κελάηδισμα πουλιών
ακόμη κι αν σε πόλης πίνουν νερό τα βρομόνερα.
Γιατί να μην αγαπήσεις την ζωή, όταν φίλους έχεις,
μια καλημέρα να σου πουν, κι αυτό αρκεί…
… και περισσεύει ίσως, γιατί…
..πηγή αγάπης η φιλία, που ποτέ δεν στερεύει,
όσα χρόνια κι αν περάσουν, οι φίλοι σε περιμένουν υπομονετικά.
και συ το ίδιο κάνεις.
Λένε ότι τα ωραιότερα ποιήματα για την ανατολή,
με συννεφιά γράφτηκαν ή βράδυ.
Κι όμως χρόνια περίμενα αυτόν τον Ήλιο.
Και την ξαστεριά περίμενα και ήρθε.
Λαμπερός σαν εμφανίστηκε, όλους μας ζέστανε ακαριαία.
Φτάνει για όλους…
… και περισσεύει…
απόλαυσέ τον, δωρεάν της φύσης Δώρο.
Του Δημήτρη Ζ. (Blog)
1 σχόλιο:
Μεταφέρουμε τα σχόλια της Πύλης:
“Τα ωραίοτερα ποιήματα για την ανατολή, με συννεφιά γράφτηκαν ή βράδυ”… Με συγκλόνισε ο στίχος αυτός. Ο Παλαμάς, έγραφε μέσα σ’ ένα κλειστό δωμάτιο, με θεόκλειστο το μοναδικό του παράθυρο. Κι όμως! Ήταν σαν να βρίσκεται έξω, απίστευτος γίγαντας αυτός να πατεί στον απέραντο κόσμο.
Δημήτρη Ζήνα, χαίρομαι πολύ που μαζί με τους υπόλοιπους φίλους, κρατάτε ζωντανή την προσπάθειά μας. Θα το υλοποιήσουμε το όνειρο τελικά. Και θα βρεθούμε και θα απαγγείλουμε τα ποιήματά μας όλοι μαζί μια παρέα, πολύ σύντομα! Κάνω κι εγώ έναν παράλληλο αγώνα, γι’ αυτό λείπω λίγο… Με αναπληρώνεις Δημήτρη και σ’ ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ όλες και όλους.
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Συμφωνώ με τον Παναγιώτη. Μερικοί στίχοι είναι πολύ ωραίοι Όντως τα ωραιότερα ποιήματα για την ανατολή με συννεφιά γράφονται ή το βράδυ
Βασίλης Μιχ. Κομπορόζος
Δημοσίευση σχολίου