Αφιερωμένο 2
Η ζωή χωρίς την αληθινή φιλία
αδειάζει, απογυμνώνεται.
Έτσι γυμνή σαν βγαίνει στους δρόμους,
από άδειους ανθρώπους αποθεώνεται.
Η ζωή χωρίς το αληθινό χαμόγελο
μοιάζει συννεφιασμένη λίμνη.
Όπως συννεφιασμένα τα πρόσωπα της πόλης,
σκεπάζουν την κακομοιριά της.
Η ζωή χωρίς χάδι…
λυγμός μικρού παιδιού…
…δυναμώνει…
…διαδηλώνει…
…με τον τρόπο του.
Του Δημήτρη Ζ. (Blog)
2 σχόλια:
φιλοσοφικό, όπως πάντα Δημήτρη.Μου αρέσουν πολύ οι ιδέες σου. Χαίρομαι να βλέπω ποιήματά σου! Δίχως παρεξήγηση, ήθελε λίγο 'δούλεμα' ακόμη. Δεν παριστάνω φυσικά το σπουδαίο ποιητή εγώ!
To kserw oti theloun perissotero "doylema" polla apo ta poihmata poy grafw!
Na fantasteis, oti ksekinhsa grafontas (to ematha argotera oti yphrxe...) me aytomath grafh (etsi nomizw moy to eipane)
To anwtato epipedo poihshs einai ayto... Na kaneis tis idees soy poihmata, toso eykola... Oso ta sxolia poy grafoyme twra gia paradeigma.
Se eyxaristw poly gia ta sxolia!
H gnwrimia soy me tima idiaiterws!
Δημοσίευση σχολίου