Πέμπτη, Μαΐου 12, 2011

Κική Δημουλά


Τιμήθηκες με διάφορες διακρίσεις,
– μένει του γέρο-Νόμπελ το βραβείο –
και ζεις της λογοτέχνιδας τον βίο,
εν μέσω τρομερής στον κόσμο κρίσης.

Αλλά της λογοτέχνιδας τον βίο,
σαν μοναχή σε σκήτη να τον ζήσεις,
πλήθος ενέχει πίκρες και στερήσεις
κι άλλα υλικά στου πάθους το τριβείο.

Φαντάζομαι πώς θα κοιτάς με ρέμβη,
τους γαλανούς γιαλούς απ’ τη βεράντα
της βίλας σου, που καταφεύγεις πάντα,

βαρκούλες, ψαροκάικα και λέμβοι,
θα μπαινοβγαίνουν στο λιμάνι αγάντα
κι η εφημερίδα σου με τα συμβάντα…

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Δείτε ποιήματα του ιδίου στην ιστοσελίδα Stixoi.info
Επισκεφθείτε το ιστολόγιο ποιημάτων του ιδίου

Verse Monkey logo

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θα σε ήθελα αιχμηρότερο αλλά και έτσι λες αυτό που θες να πεις. Πιστός στη σχολή των σαρκαστών του '30. Το τέλος της ποίησης σημειώνεται πολλά χρόνια νωρίτερα βέβαια με την εμφάνιση των Νομπελιστών μας αλλά και η Κικίτσα μας έκανε να φρίξουμε ουκ ολίγες φορές. Χρήστος Χ.Θεοφιλάτος.

Ανώνυμος είπε...

'' ΚΑΜΑΡΙΛΑ '' ΤΗΝ ΈΛΕΓΕ Ο ΡΕΝΟΣ
ΠΟΛΥ '' ΚΑΜΑΡΙΛΑ''

P. T. είπε...

Δεν ξέρω γιατί, παιδιά, αλλά γουστάρω, πολύ γουστάρω τα σχόλιά σας. Πράγματι, νομίζω ότι η καμαρίλα παραβρώμισε. Είναι καιρός για Ποίηση και η Ποίηση επιτέλους βρίσκεται ήδη επί θύραις! Φρόντισαν γι' αυτό (και) οι κρατούντες! Δείτε σήμερα, 15 Ιουλίου, ένα ποίημα που μάς έστειλε ο κος. Βασίλης Κομπορόζος! Οι ποιητές εμπνέονται πλέον από αυτήν την κατάσταση! Οι ποιητές ξυπνούν μαζί με τις πλατείες!...

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

P. T. είπε...

Μικρή διόρθωση στην ημερομηνία που αναφέρεται στο παραπάνω σχόλιό μου. Αντί 15 Ιουλίου, σημειώστε παρακαλώ 14 Ιουλίου... Άλλωστε φαίνεται και στην αυτόματη χρονολογική αρχειοθέτηση του σχολίου.

Και με την ευκαιρία, να τονίσω ότι μιλώ για τη δύναμη των περιστάσεων να εμπνέουν τους ποιητές μας και όχι, δεν κάνω κριτική στο αναφερόμενο ποίημα του φίλου μας, κου. Βασίλη Κομπορόζου. Εγώ εδώ δεν είμαι κριτής των ποιημάτων, αλλά όλα τα διαβάζω και τα ΖΩ. Ναι, πιστέψτε με, κάθε στίχο σας που μάς στέλνετε στο Verse Monkey! και τον αναρτώ με τα χέρια μου, πρώτα τον έχω ζήσει.......

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης