Διαβάζω Έλιοτ και Καρυωτάκη τα βράδια,
Μπρόντε και Ανεμοδαρμένα ύψη,
Κάφκα, Γιουνγκ, ακόμη και Μοράβια,
μα δεν ξεφεύγω από τη δική σου θλίψη!...
Παπαδιαμάντη διαβάζω κι Όνειρο στο κύμα
Λόρκα, Χεμινγουέη και ποίηση Καββαδία,
με ψαλμούς του Δαβίδ, σου ψιθυρίζω γύρνα
στων βιβλίων μας τη φωτιά, στην ερωτική μας παιδεία!
Σου διαβάζω σα να είσαι εδώ, Έγκλημα και Τιμωρία,
στίχους του Καβάφη και Ερωτικά του Λουντέμη
που σ’ αγάπησα τόσο διχόγνωμα, πάθος ή μωρία,
εσύ μικρή μου αλλοτινή, μούσα και ερωμένη…
Σου απαγγέλλω Σαίξπηρ, Άμλετ και Οθέλο
στου Εμπειρίκου σε ψάχνω, τον Μέγα Ανατολικό
σαν τον Ζορμπά να σε γευτώ ξανά, σε θέλω,
στου Σαντ τα κρεβάτια, μαζί σου να κυλιστώ!...
Χίλιες και μια νύχτες μέσα σου, μα είμαι ένας Δον Κιχώτης,
Εκατό χρόνια μοναξιά, δικάστηκα από Θεούς να ζήσω,
να ψάχνω χάρτινους ανεμόμυλους στον κοφτερό λαιμό της,
μικρή μου Αφροδίτη του έρωτα, πώς να σε λησμονήσω!...
Αργύρης Ντεγκούδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου