Millennium

Το μέγα έφευγε βαπόρι του αιώνος
Κι οι χρόνοι μηδενίζουνταν πολύ προστιθεμένοι
Φιλιούνταν οι εβρισκόμενοι στη σάλα του χειμώνος
Σε τραπεζάκια στρόγγυλα οι παλαιά ντυμένοι.

Του χορευτού η κίνησις του ναρκισσευομένου
Με δίωκε, και των εορτών το κοσμικόν ταβάνι
Ο χρόνος ο κινήτορας μάς πήρε του επομένου
Κι η ντάμα που με ζύγωσε τη μάσκα της δε βγάνει.

Ο δρόμος ο Κηφισαϊκός στην αίγλη οδηγούσε
Σε βίλα μεγαλόφωτη αγνώστου ηγεμόνος
Μισού δαιμόνου η προσωπίς που ο μασκαράς φορούσε
Με νύχτα που ’ναι αρχόμενη αναμετριέμαι μόνος.

Χρήστος Χ. Θεοφιλάτος

Από το βιβλίο του κου. Χρήστου Χ. Θεοφιλάτου, «Καφές με θέα στην κόλαση», Εκδόσεις Οδός Πανός.

Ποίηση του κου. Χρήστου Χ. Θεοφιλάτου στο Stixoi.info