Τού γράφει...

Παίρνει το γράμμα της, διαβάζει·
– γράμμα ακριβό σαν το χρυσάφι –
τού γράφει:
«Αγάπη μου, να ’ρθείς,
χειμώνας έπεσε βαθύς,
χιονιάς, χαλάζι,
βουλιάζουν βάρκες στα ρηχά,
στον πόντο πλοία,
κι εμέ η καρδιά μου ξεψυχά
για σε», τελεία.

Πιο κάτω γράφει τ’ όνομά της·
μα μια σταξιά του μελανιού,
τ’ απρόσεχτο άγγιγμα του νιου,
μαύρισαν το «α» της,
δεν την ξανάβρε ο νιος αυτός,
στη θέση του γέρος σκυφτός
πάνω στην τάβλα,
μόλις, θωρεί τα γράμματά της:
«Αγάπη μου», τελεία
και παύλα.

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης