Στα παλιά λεωφορεία

Πάντα μέσα στα παλιά λεωφορεία
κάποια βάσανα γυρνάνε στο κορμί τους
κι ένα αχ, που το σκεπάζει η μηχανή τους
πως αλήθεια να βοηθήσεις τη ζωή

τη ζωή που στα παλιά λεωφορεία
κώδικα έχουν οι ψυχές πλέον δικό τους
φορτωμένες σαν ταγάρι τον καημό τους
για ν’ αφήσουνε στη στάση ένα γιατί

στριμωγμένα τα χαμόγελα κι οι πόνοι
στων παλιών λεωφορείων τις στιγμές
κι απ’ τα τζάμια να χαζεύουνε οι μόνοι
πως νερώνουν το παράπονο οι βροχές

οι βροχές που αγαπούν τα λεωφορεία
κι ο βοριάς όταν αντίθετα φυσάει
παίρνει τα όνειρα «ελευθέρας» και τα πάει
στου ανέφικτου την μαύρη εξορία

μ’ ένα τράνταγμα ξυπνώ στον ουρανό σου
τον ρωτώ αν μ’ αγαπά κι αν θα μπορέσει
στη ρουτίνα των παλιών λεωφορείων
να κρατήσει η καρδιά την πρώτη θέση…

Πελαγία Σ. Κουκίδου