Αλτσχάιμερ

Να θυμάμαι...
να χτενίζω τα μαλλιά μου... όπως τότε
να φορώ κάθε πρωί καινούργιο φουστάνι... καθαρό
εσώρουχα μυρωδάτα
να βάφω το πρόσωπό μου
Να θυμάμαι...
τα πρωινά, να στύβω φρέσκο χυμό για όλους... Πόσοι άραγε είναι;
τα μεσημέρια, να στρώνω το τραπέζι... Πόσοι μείνανε;
τα βράδια, να σε παίρνω αγκαλιά.. Που ζεις;
Να θυμάμαι...
να τρώω... όπως πρέπει
να κοιμάμαι... όσο πρέπει
να ξυπνώ... όταν πρέπει

Να θυμάμαι...
πως υπήρξα ζωή...

Ένα σκουπίδι μου θολώνει το βλέμμα
και φαίνονται όλα θαμπά

Έχεις τα μάτια μου...
την μυρωδιά μου...
κύτταρο είσαι, λες, του κορμιού μου
κομμάτι της ψυχής μου
Σ έναν καναπέ καθισμένη... σ' αγαπώ...!!!!
δεν το θυμάμαι... το νιώθω
τι κι αν δεν γνωρίζω γιατί

Να θυμάμαι...
Ο τελευταίος μου άθλος.

Θεοδώρα Σιδέρη (galanidoy)