Τρίτη, Μαρτίου 06, 2012

Οι σφαίρες κυνισμού


Είμαι βαμμένος κόκκινος, στις φάμπρικες συνθλίβομαι σε πρέσες,
κάρτα χτυπώ σε ανθρωπομαντρί, λοβοτομή για χρήμα,
της τηλεόρασης η χαύνωση, χάπι για νέες πρέζες,
της φυλακής μου πλάτυναν τα όρια κι εγώ δεν έχω λίμα!...

Προϊστάμενοι, ρουφιάνοι, διευθυντές, πολιτικοί, μονοκονδυλιά
να τους σβήσω, σαν μουτζούρα στου κόσμου το λευκό χαρτί
των προδοτών, που μου δίνουν χρόνια τώρα Ιούδα φιλιά,
να πετάξω για λίγο λεύτερος στων ουρανοερώτων τη γιορτή.

Είμαι μια φλόγα αυτόφωτη, πυροκροτητής στο υπνωτήριο,
δες με! στην πλατεία στροβιλίζομαι, κοχλάζω από οργή,
του Παναγούλη συλλογίζομαι τον ηρωισμό, σαν ενα εισιτήριο
για του κόσμου την αλλαγή, που να έρθει πια δεν αργεί!...

Εδώ θα κείτομαι, σαν τον Λαμπράκη στο τρίκυκλο του φασισμού,
αλλάζουν μόνο καιροί και πρόσωπα, πλατεία, φωνές, δολοφονία,
το σύστημα είναι πάντοτε το ίδιο, με σφαίρες κυνισμού,
κι εμείς σε καναπέδες βουλιάζουμε, με νυσταλέα ανία!...

Αργύρης Ντεγκούδης

Verse Monkey logo

Δεν υπάρχουν σχόλια: