Από το χριστουγεννιάτικο "Κελαινώ"

Θέλοντας να σάς μεταφέρουμε έναν απειροελάχιστο κόκκο από το άρωμα του χριστουγεννιάτικου τεύχους του λογοτεχνικού περιοδικού «Κελαινώ», διαλέξαμε με το δικό μας ιδιαίτερο γούστο τρία σύντομα ποιήματα, που κατά τη γνώμη μας αξίζει να διαβάσετε…


Χριστουγεννιάτικη άφιξη

Ήρθες.
Την ώρα εκείνη που ’πρεπε να ’ρθεις.
Ήρθες.
Την πιο γαλήνια στιγμή
της ψυχής μου.
Την ώρα που ’χα συνάξει
την αγάπη μου
να στη δώσω θείο δώρο
κάτω απ’ το χριστουγεννιάτικο δένδρο.
Τη μάζευα στάλα-στάλα
όλο το χρόνο
όσο εσύ μάζευες
σπυρί-σπυρί τ’ αλάτι
απ’ τους ανθούς των κυμάτων.
Ήρθες, για να σε κλείσω
στο αιώνιο φως των στίχων μου.
Ήρθες για να μ’ αφήσεις στάμπα
το περίλαμπρο φιλί της καρδιάς σου.
Καλώς ήρθες τούτη την ώρα.
Θεία η στιγμή! Αλληλούια!
Ωσαννά εν Υψίστοις! Ευλογία
η αγάπη μας.
Κι αν αύριο φύγεις,
έχεις πάρει τα δώρα σου!
Κι αν αύριο μονάσω,
έχω πάρει τη σμύρνα μου!

Άννα Τατάκη-Μαρκάκη


Ο αδελφός Χριστόφορος

Ο αδελφός Χριστόφορος ο Παπαλάκος
είπε στους παλαιϊκούς, πως θα ’ρθει μέρα
όπου θα ψάχνουμε να βρούμε αδελφό
και θα περπατάμε μέρες
στους έρημους δρόμους!
Κι εγώ σκέφτομαι το λόγο του, τις μέρες!
Σκέφτομαι την ημέρα που θε να ’ρθει,
σκέφτομαι την ημέρα του Θανάτου,
σκέφτομαι την ημέρα της Ειρήνης,
σκέφτομαι την ημέρα του Κυρίου…
Την κλίμακα των ημερών του Παπαλάκου!

Δημήτρης Χρ. Μποσινάκης


Ουράνια Ιερουσαλήμ

Μ’ ένα κέρινο διαστημόπλοιο
θα ταξιδέψω στ’ άπειρο!
Φορώντας μια πέτρινη πανοπλία
θα κατεβώ στην άκρη του
αστερισμού της Ανδρομέδας.
Ο χρόνος αμείλικτος, χαρίζει το λευκό.
Το φεγγάρι είλωτας αφοσιωμένος,
ζεμένος στο μαγγανοπήγαδο
της Γης, εκτίει την ποινή του.
Την ποινή που του επέβαλε
στο τέλος της βασιλείας του, ο Δίας.
Να μαγεύει το χρόνο μπροστά
στον πέτρινο σταυρό!
Ο Θεός κρέμασε τ’ άστρα και τα ξέχασε.
Ο Διάβολος χαμογελάει προκλητικά.
Άγιες, γαλήνιες μορφές
ξεχασμένες στο χαμένο κήπο.
Και μια κότα ν’ αγναντεύει
την Ουράνια Ιερουσαλήμ!

Μιλτιάδης Ντόβας