Κάποια λευκά Χριστούγεννα θα βαδίσω σε έρημους δρόμους, το χιόνι θα μου ραίνει το πρόσωπο, θα ψάχνω αστέρι μ’ ευχή, θα μεθώ με Χριστούγεννα από περασμένους χρόνους, που στην καρδιά μου ξέμειναν σαν παλιά προσευχή…
Θα βαπτιστώ ξανά παιδί, θα νιώσω το λευκό θαύμα, εκείνα θα ξαναζήσω τα Χριστούγεννα που άγγιξα την ευτυχία, θα ’χω αλλάξει της ζωής μου το μαύρο κάρμα και θα γκρεμίζω της μοναξιάς μου τα ψηλά τειχία!...
Τους μάγους με τα δώρα, στο χιόνι θα γυρεύω, σε μια πολιτεία άψυχη λευκή και παγωμένη, των πλουσίων την χαρά και την έπαρση θα κλέβω, στη φλόγα θα τη χαρίζω των παιδιών που είναι πάντα αναμμένη!...
Σε παιδιά των φαναριών σαν ένας Άι Βασίλης θα τους χαρίσω ζεστασιά, το θαύμα των Χριστουγέννων με μια φωνή συνείδησης για ό,τι στον κόσμο οφείλεις να κάνεις για τις καρδιές κάποιων παιδιών θλιμμένων…
Κάποια λευκά Χριστούγεννα η λογική μου θα σβήσει και θα γυρεύω τη βασίλισσα του χιονιού που με καλεί, θα φύγω για τόπους μακρινούς, που κανείς δεν έχει γυρίσει, θα ξεφύγω μακριά από το απέραντο της ζωής μου κελί!...
Το λευκό πέπλο του χιονιού, θε να φέρει στην ψυχή μου την γαλήνη, θα κατανοήσω το νόημα των αιωνίων ερωτημάτων, θα ’χουν ανθίσει στη σκέψη μου κατάλευκοι κρίνοι και θα πετώ σε τόπους μαγικούς, με την συντροφιά των ποιημάτων!...
15/12/10
Αργύρης Ντεγκούδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου