Λούζεται η αγάπη μου

Λούζεται η αγάπη μου στα γαλάζια νερά της νήσου Λοφοτέν
Αστέρια έχει στα μαλλιά και το φεγγάρι για χτένι
Αρωμάτισαν τα νερά και πυρσούς οι άγγελοι καιν
Και κάποιας γονιμότητας θεά, το νυφικό της υφαίνει.

Λούζεται η αγάπη μου, ως και ο ήλιος έχει χλομιάσει
Στις εκβολές των ποταμών λούζεται, σε νερά αγιασμένα
Νερά που θα ποτίσουν χέρσα χώματα και όσους έχουν διψάσει
Μαλλιά που φυλλοθροΐζουνε, στον άνεμο λυμένα.

Λούζεται η αγάπη μου και γίνηκε μελί η ανθρωποθάλασσα
Οι κρίνοι ξανάνθισαν στο γυμνό πορσελάνινό της σώμα
Πουθενά η ομορφιά σου δε χωρεί, εφτά καθρέπτες χάλασα
Και μια ζωή μίσεψα, για το σαρκώδες σου στόμα.

Σου ’φερα χτένια από ήλιο και κοραλλιών μαργαριτάρια
Στα πόδια σου μπροστά, την ψυχή μου πάρε για να ντυθείς
Να μην κρυώνεις σαν σε πάω στων αστερισμών τα φεγγάρια
Να κινήσουμε την αυγή, αιώνια κοντά μου να ’ρθείς.

Αργύρης Ντεγκούδης