Ο μαραγκός
τα όνειρά του
πριονίζει
στο πάτωμα
για την πεντάμορφη
και σκέφτεται
ένα πιάνο
που τραγουδάει
τα όνειρα,
ένα ξύλινο πόδι
που τρέχει,
τα μάτια της
ν’ ανοιγοκλείνουν,
ο πόνος όλος
να φεύγει
από τη ρίζα του,
να ’ρχεται άσπιλη
μες απ’ τα δέντρα,
να βγαίνει άσπιλη
μες απ’ το έγκαυμα,
μες απ’ τα δάκρυά του,
η πεντάμορφη,
η κόρη του μαραγκού.
© Στέφανος Α. Αγάθος
Ποιητική Συλλογή: ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΚΑΥΜΑ, Εκδόσεις: ΥΦΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου