Αυτό το καλοκαίρι,
την πιο καθάρια μέρα,
εδιάλεξες ταξίδι για να πας.
Και στο δεξί σου χέρι,
σαν ήλιος φέγγει η βέρα,
σημάδι πως ακόμα μ’ αγαπάς.
Και φύσηξ’ ένα αγέρι
και μαύρισ’ η ατμοσφαίρα
κι αρχίνησ’ ένα πυρ κατά ριπάς.
Άραγε, ποιος το ξέρει,
αν θα ’μαι ’γώ ’δώ πέρα,
όταν εσύ βροχούλα θα σκορπάς.
© Π. Θ. Τουμάσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου