Θα έχουμε και φέτος καλούς καρπούς

Ξημέρωνε ολάνθιστο Πάσχα στο χωριό μας
με της Εκκλησιάς το συμπαγές θυμίαμα
παραμάσχαλα, ο πατέρας ετοίμαζε τους
περσινούς σπόρους για το αλάτισμα της γης.
θα είχαμε μποστάνι και φέτος
αλλά μποστάνι με γλυκούς καρπούς.

Το είχε αποφασίσει πριν
ακόμα ξημερώσει ο χρόνος της Ανάστασης
είπε, της Ανάστασης θα σπείρω
πριν το σούβλισμα και μετά τον πόνο και το γέλιο
να φάνε τα παιδιά μου
απ’ το τραπέζι του θεού και το δικό μου
από το ημέρωμα των ουρανών.

Έζεψε τα δυο του ζωντανά
το ξύλινο κάρο έτριζε
απ’ της δεξιάς πλευράς την ρόδα
ψαροκάικο απόστολου
στις βυθισμένης άμμου
τα δυο μακροσκελή σημάδια
περάσματος μαρτυρίες
πως πορεύτηκαν και άλλοι.

Που πας με το σάπιο κάρο
του φώναζαν οι γείτονες
απ’ τους ζηλευτούς μπαξέδες
με την τσίκνα
και τις αυλές που μπούχτισαν
από τις φωνές των απογόνων
μα αυτός ακολουθούσε την φωνή
των ζωντανών και την δική του καλύτερα,
πιο ντόμπρα
Η ρότα των χωματόδρομων
τον οδηγούσε στο Τουλμπέσι.*

Ήξερε πως σήμερα
έπρεπε το μεσημέρι, δίχως άλλο
να τον βρει στο σπίτι
στην ησυχία της αγκάλης
και την σιγουριά του τσουκαλιού.
Σήμερα είχανε κρέας και αυτοί,
όπως κι άλλοι
στο λιτό γλεντοκόπι του σοφρά
όπου η ελιά περίσσευε
και το άλευρο πάντα είχε πρώτο τον λόγο.

Ξέζεψε σαν σε ορφανό ακρογιάλι
και πέταξε από τον σκονισμένο τορβά
με το χέρι του σταυρού τις ελπίδες του
για την φετινή μικρή σοδειά
για την δική του Ανάσταση.

Είδε στου Κόρακα το μάτι που
ίσιαζε τα ζύγια του
στους καρπούς του μποστανιού και
σήκωσε την πλακουτσωτή πέτρα
από της ιδρωμένης γης την χούφτα
και μια και δυο το φόβισε.

Θα χουμε μποστάνι φέτος ακόμα και
ας χλευάζουνε οι μέντορες της γης
για την μέρα και την ώρα που
κορφόδεσε τους σπόρους και
άχνισε το νερό στο τσουκάλι.

Ερμηνευτικά
* Τουλμπέσι: περιοχή στο Στρυμονικό Σερρών.

Δημήτριος Βενέτης