Τετάρτη, Ιανουαρίου 25, 2012

Ντίνος Χριστιανόπουλος - Εναντίον


Verse Monkey logo

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος και η αλαζονεία της μετριότητας

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος είναι ποιητής. Για την εποχή μας σημαντικός. Δύσκολα, όμως, θα τον κατέτασσε κανείς στους μείζονες Έλληνες λογοτέχνες. Πολύ δύσκολα.

Τα τελευταία χρόνια φροντίζει να θυμίζει την παρουσία του περισσότερο μετην ιδιορρυθμία του χαρακτήρα του και τις κρίσεις του για άλλους καιλιγότερο με το έργο του.

Έχει χαρακτηρίσει «τεμπέλη που κυνηγούσε πιτσιρίκες» τον Οδυσσέα Ελύτη και, περίπου, «γλείφτη» τον Γιώργο Σεφέρη! Τους δυο νομπελίστες ποιητές, οι οποίοι κέρδισαν το βραβείο επειδή (κατά τη γνώμη του) τους υπερπρόβαλαν οι δημοσιογράφοι!

Και μη χειρότερα!

Προφανώς ο ίδιος δεν τιμήθηκε με νόμπελ, όχι γιατί το έργο του δεν κρίθηκε αξιόλογο απ’ τη Σουηδική Ακαδημία -αλοίμονο- αλλά γιατί ο ίδιος αρνήθηκε να είναι γλείφτης και να κάνει δημόσιες σχέσεις με τα ΜΜΕ!

Όλα αυτά είναι γνωστά για τον Ντίνο Χριστιανόπουλο. Απλώς τις τελευταίες μέρες επανέρχονται στο νου, με αφορμή την άρνησή του να παραλάβει το βραβείο του υπουργείου Πολιτισμού και τις δημόσιες εμφανίσεις του. Μίλησε χθες στο Μega (στους Οικονομέα -Καμπουράκη) και σήμερα στον Σκάι (στην Πόπη Τσαπανίδου).

Η αλαζονεία ξεχείλιζε, η αγένεια προς τους δημοσιογράφους έφτανε στα όρια της προσβολής.

Αν περιέγραφε ο ίδιος κάποιον άλλο με αυτή τη συμπεριφορά, πιθανότατα θα μιλούσε για την «έπαρση της μετριότητας«.

«Δεν ξέρω καν τη φάτσα σας«, έλεγε στην εμβρόντητη Τσαπανίδου, που προσπαθούσε να του υπενθυμίσει ότι έχουν συναντηθεί.»Δεν σας θυμάμαι κυρία μου. Με το ζόρι σας ανέχομαι και δεν σας έδιωξα που ήρθατε στο σπίτι μου«, έλεγε ο ποιητής που δε θέλει καμιά επαφή με δημοσιογράφους, αλλά και δε λέει όχι σε όποιον τους ζητήσει συνέντευξη τις τελευταίες μέρες!

aixmi.gr

P. T. είπε...

Ευχαριστούμε, aixmi.gr, για το σχόλιό σας. Παρόλο που εμείς συμφωνούμε με τους χαρακτηρισμούς του Ντίνου Χριστιανόπουλου για τους δύο νομπελίστες μας, ωστόσο δικρίνουμε πως καλώς στηλιτεύετε την έπαρσή του και την αλαζονεία του. Πράγματι, ίσως θα ήταν καλό να κατεβάσει τους τόνους του και να κοιτάξει τη δουλειά του - την ποίησή του, εν προκειμένω. Με την υποσημείωση πάντως ότι, δίχως αλαζονεία, έπαρση και άλλα τινά κακά κάκιστα στο χαρακτήρα ενός καλλιτέχνη, αυτός ο καλλιτέχνης (ο υποθετικός πλην όμως τόσο πραγματικός) ενδέχεται να μην δημιουργήσει μεγάλα έργα. Συνεπώς, ας συγχωρούμε τους μεγάλους, ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ.

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος - για παράδειγμα - είπανε πως κι αυτός ήταν επαρμένος, αλαζόνας και λοιπά. Μα χτες παρακολούθησα την ταινία του: Η αιωνιότητα και μια μέρα... (Δεν είχα δει καμία ταινία του έως τώρα). Πλέον τον δικαιολογώ. Τέτοιος ποιητής εικόνων, δικαιολογείται να φέρει χίλια-μύρια κακά στον χαρακτήρα του. Συμβάλλουν αυτά στην δημιουργία του, είτε το θέλουμε είτε όχι.

Κλείνοντας, να σημειώσω και τούτο: Ποτέ δεν εκτίμησα ιδιαίτερα το έργο του Ντίνου Χριστιανόπουλου, παρότι έχω διαβάσει μερικά ποιήματά του... Όμως, δεν έχει ακόμη τελειώσει. Συνεχίζει να δημιουργεί. Ας περιμένουμε, λοιπόν, να δούμε... Κάτι μού λέει ότι το μέλλον επιφυλάσσει εκπλήξεις... Ας μη βιαζόμαστε να κρίνουμε.

Και συγνώμη που μακρυγόρησα τόσο, προσθέτω ότι ΚΑΛΩΣ, ΚΑΛΛΙΣΤΑ, ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα, κι ας είμαι, δυστυχώς, πάμπτωχος τούτον τον καιρό.........

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης