Η τριανταφυλλιά

Τριάντα φιλιά, γυροβολιά,
μού ’δωσες στην ψυχή μου
κι έγινες μια τριανταφυλλιά,
εδώ, στη φυλακή μου.

Ναι, μια τριανταφυλλιά που ανθεί,
με τριάντα ωραία ρόδα,
τριάντα χρονώ ήσουνα, ξανθή
και τ’ άρωμά σου ευώδα.

Πουρνό-πουρνό σε πότιζα,
βράδυ σε τραγουδούσα,
με τα κλωνιά σου φώτιζα
τα σίδερα που ζούσα.

Τριάντα φορές με πλήγωσαν
τα ολόγλυκά σου αγκάθια,
τριάντα εραστές σε ζύγωσαν,
στης μοναξιάς τα πάθια.

Όλους τους, τους αρνήθηκες
και βάσταξες τιμόνι,
καθόλου δε λυπήθηκες
ότι θα μείνεις μόνη.

Μα ψες, που τρίζαν τα καρφιά
και τρέμαν τα ντουβάρια,
έχασα εγώ την ομορφιά,
με τα μπουμπούκια ανάρια.

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης