Ένα δένδρο χάθηκε

Όταν έσβησε ο πατέρας
έπεσε στο έδαφος
ένα δένδρο στην αυλή
που γεννήθηκα.
Κοίταζα το ταβάνι
πατούσα το πάτωμα
λείψανε τα κλαδιά
ο κορμός και τα φύλλα,
οι ρίζες μου.
Ήρθαν οι συγγενείς, οι φίλοι
τα ξενιτεμένα αδέλφια,
κάτι μοιρολογίστρες
από τον πέρα μαχαλά,
ήρθαν κι οι μοίρες.
«Θα γίνεις συ ένα δένδρο
θ’ απλώσεις τις δικές σου ρίζες».
Εγώ όμως το ήξερα
βαθειά μέσα στην γη μου
ένα δένδρο έπεσε
και χάθηκε το δάσος.

Δημήτριος Βενέτης