Όταν φωνάζεις δυνατά
κι οι πάντες παρακούνε,
παίρνεις δυο μάτια λαμπερά
στα χέρια σου που τρέμουν,
για να ξορκίσεις τα κακά
τα πνεύματα, ’δώ που ’ναι
και θλίψη δίπλα στη χαρά,
πάντοτε κατανέμουν.
Με το ’να μάτι σταματά
ό,τι σκληρό κι αν πούνε,
με τ’ άλλο μάτι τρυφερά
κοιτάς ποιους σ’ επολέμουν,
τα δυο μαζί, «όνειρα γλυκά»
σού σιγοτραγουδούνε,
σε κείνο που ’ν’ αριστερά,
δάκρυα οι καιροί διανέμουν.
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου