Βυθισμένη στα μάτια σου
η απόλυτη ουσία του παντός
και η άυλη σάρκα μου
Αιωρείται στη γυάλινη αύρα σου
η γύμνια και η αλήθεια της φύσης μας
Και η άρση του πόνου
ανέφικτη νύχτα στα πιο βαθιά σου νερά επιπλέει
Μην πλανηθείς,
την αυγή σαν προφήτης Φωτίζεις
μετουσίωσε - μπορείς - σε εφικτά τα ανέφικτα
Κι εγώ, στη σβέση της μετενσάρκωσης
στην παροδική υπόστασή σου
τον επώδυνο κύκλο της φθοράς
θα βυθίσω
τελευταία φορά
για τα μάτια σου
του Είναι σου προσδοκώντας την αθανασία
Κι εσύ, ποτέ μην χαθείς σαν τα πάθη μου
Σε καλώ,
αρμονία του σύμπαντος
και nirvana μου γίνε
Νόπη Χατζηιγνατιάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου