Νομίζω πως ο θάνατος καραδοκεί
στο κάθε βήμα μας,
αυτό ’ν’ το κρίμα μας:
ότι δεν τον καταλαβαίνουν μερικοί.
Και γίνεται σεισμός και πέφτουν οι δοκοί,
βάζουν το ποίημα μας,
πάνω στο μνήμα μας
και για μας κλαίνε λίγοι φίλοι και δικοί.
Πότε θα ’ρθείς, μαζί ν’ ανοίξουμε πανιά
για τον Αχέροντα,
μ’ αυτόν τον γέροντα
που με τη βάρκα του, μας πάει στη λησμονιά.
© Παναγιώτης Τουμάσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου