Στο κλαδί του Τίποτα

Η θλίψη μας στο Τίποτα
τις ρίζες της απλώνει,
μα όσο σιμώνει προς το φως
και νέα σκορπά κλαδιά,
τόσο ανεβαίνει – από κλωνί
σε κλώνο – να σκορπίσει
ψηλότερα το ασώπαστο
παράπονο η καρδιά.

Γιώργος Λιάκος