Υποβολή Έργου

Κάνοντας κλικ ΕΔΩ, θα μεταφερθείτε σε ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΦΟΡΜΑ κειμένου όπου μπορείτε να υποβάλλετε τα δικά σας έργα για δημοσίευση στο Verse Monkey!

Παρασκευή, Νοεμβρίου 07, 2014

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Αλέκος Σακελλάριος


Ο κορυφαίος θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης, Αλέκος Σακελλάριος, γεννήθηκε στην Αθήνα σαν σήμερα πριν από 101 χρόνια, στις 7 Νοεμβρίου του 1913.

Ο Αλέκος Σακελάριος σπούδασε νομικά και ξεκίνησε την πολυσήμαντη καριέρα του ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Μαθητής». Η πένα του δημοσιογράφου δεν σταμάτησε να τον συντροφεύει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, αφού αρθρογραφούσε και κρατούσε μόνιμη στήλη χρονογραφήματος σε διάφορα περιοδικά κι εφημερίδες για περίπου 60 χρόνια.

Γρήγορα άρχισε να ασχολείται με τη συγγραφή θεατρικών έργων και κειμένων για επιθεωρήσεις, ξεκινώντας το 1935 με το «Βασιλιά του Χαλβά», που ανέβασε ο θίασος του Πέτρου Κυριακού στο θέατρο «Κοτοπούλη». Πολυγραφότατος, στο θέατρο έγραψε 185 έργα, πολλά απ’ τα οποία είναι καρποί της ευδόκιμης συνεργασίας του με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο.

Αυτοδίδακτος κινηματογραφιστής, το 1946 ξεκίνησε εξίσου λαμπρή καριέρα και στον κινηματογράφο, σκηνοθετώντας ύστερα από παράκληση του Φιλοποίμενα Φίνου την ταινία «Παπούτσι από τον τόπο σου», σε σενάριο δικό του και του Χρήστου Γιαννακόπουλου.

Γρήγορα διέπρεψε και στον τομέα του κινηματογράφου, μεταφέροντας αρχικά τα ήδη δοκιμασμένα στη σκηνή θεατρικά του έργα και αργότερα με ταινίες που βασίζονταν σε αυτούσια κινηματογραφικά του σενάρια, ταινίες που αποτέλεσαν σταθμό εμπορικότητας, «Λατέρνα φτώχια και φιλότιμο», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Η θεία απ’ το Σικάγο» κ.ά. και ανέδειξαν τους γνωστότερους σήμερα ηθοποιούς του κινηματογράφου Τζένη Καρέζη, Αλίκη Βουγιουκλάκη, κ.ά.

Έγραψε στίχους αμέτρητων τραγουδιών, που είχαν ως αφετηρία τη θεατρική σκηνή, αλλά γρήγορα αποκτούσαν πανελλήνια εμβέλεια. «Άστα τα μαλλάκια σου...», «Πάμε σαν άλλοτε», «Πού να’ σαι τώρα», «Το τραμ το τελευταίο», «Ο Ταμπαρίφας» κ.ά. Περίπου 1.500 τραγούδια φιλοξενούν τους στίχους του, ανάμεσά τους κι αυτά που ξεκινούσαν την πορεία τους από το πανί της μεγάλης οθόνης και συγκεκριμένα από τις ταινίες του «Γαρύφαλλο στ’ αυτί», «Πες μου μία λέξη», «Τράβα μπρος», «Ας’το το χεράκι σου», «Νιάου-νιάου βρε γατούλα», «Υπομονή» κ.ά.

Η πορεία του φυσικά δεν σταμάτησε εκεί. Προσέγγισε τον χώρο της τηλεόρασης από το πειραματικό της ακόμη στάδιο και υπήρξε ο συγγραφέας και ο σκηνοθέτης πάνω από 40 τηλεοπτικών κωμωδιών, «Δόκτωρ Τικ», «Μία Αθηναία στην Αθήνα» κ.ά., ενώ παράλληλα παρουσίαζε μόνιμες ψυχαγωγικές εκπομπές «Εγώ κι εγώ», «60 λεπτά χωρίς λεπτά», «Μόνο για σας», «Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα», «Η παλιά επιθεώρηση», κ.ά.

Ο Αλέκος Σακελλάριος τιμήθηκε με το «Έπαθλο Ξενόπουλου» για τα θεατρικά του έργα «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» -το οποίο αργότερα έγινε ταινία με πρωταγωνιστές τους Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Βύρωνα Πάλλη, «Ένα βότσαλο στη λίμνη» το οποίο και αυτό αργότερα έγινε ταινία με πρωταγωνιστή τον αξεπέραστο Βασίλη Λογοθετίδη και πολλά χρόνια μετά ριμέικ με τίτλο «Ο Σπαγγοραμένος» με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, ενώ η ταινία του «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» ψηφίστηκε ως η καλύτερη ταινία της πενταετίας 1955-60, κατά τη διάρκεια της α’ εβδομάδας του Ελληνικού Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη μαζί με τη Στέλλα και το Δράκο.

Η αφηγηματική του δεινότητα στην ενθύμηση παλιών και αξέχαστων στιγμών αποτυπώθηκε στις σελίδες του βιβλίου του «Λες κι ήταν χθες» (Εκδόσεις Σμυρνιωτάκη).

Δημιουργικός και δραστήριος, χρονογραφούσε μέχρι το τέλος της ζωής του, που ήρθε στις 28 Αυγούστου του 1991.


ΠΗΓΗ: Enikos.gr, Sansimera.gr

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Παρασκευή, Οκτωβρίου 17, 2014

Την είδα κάποτε στη Σμύρνη


Την είδα κάποτε στη Σμύρνη,
μπρος στον κατακτητή τον ψεύτη,
από την κόλαση την πύρ’νη
στην άγρια θάλασσα να πέφτει.

Την είδα πάλι στο Νταχάου,
μέσα σε φούρνους αερίων,
να λιώνει το κορμί της, «άου»,
για αισχύνη αιώνια των Αρίων.

Την είδα στη Γιουγκοσλαβία,
με κάποιον άντρα να ’ναι ταίρι
κι η γέφυρα να σπάει με βία,
που τη διασχίζαν χέρι-χέρι.

Την είδα, πιο μετά, στη Γάζα,
πλάι στο νεκρό παιδί της, το ένα,
κι όλα της, όλα, τα μπαγάζα,
σχολειού τετράδια ματωμένα.

Την είδα σήμερα, πριν λίγο,
εδώ πιο κάτω, που ’ν’ οι κάδοι,
τροφή να ψάχνει… Είπα να φύγω,
με την φτωχιά ψυχή ρημάδι.

Είναι πανέμορφη, το ξέρεις;
Έχει την όψη των Αγγέλων.
Σκληρή μητριά της είναι η Έρις,
αλλού θα εμφανιστεί στο μέλλον.

© Π.Θ.Τουμάσης

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Millennium


Το μέγα έφευγε βαπόρι του αιώνος ,
Κι οι χρόνοι μηδενίζουνταν πολύ προστιθεμένοι
Φιλιούνταν οι εβρισκόμενοι στη σάλα του χειμώνος
Σε τραπεζάκια στρόγγυλα οι παλαιά ντυμένοι.

Του χορευτού η κίνησις του ναρκισσευομένου
Με δίωκε, και των εορτών, το κοσμικόν ταβάνι
Ο χρόνος ο κινήτορας μας πήρε του επομένου
Κι η ντάμα που με ζύγωσε τη μάσκα της δε βγάνει.

Ο δρόμος ο Κιφησαϊκός στην αίγλη οδηγούσε
Σε βίλα μεγαλόφωτη αγνώστου ηγεμόνος
Μισού δαιμόνου η προσωπίς που ο μασκαράς φορούσε
Με νύχτα που ‘ναι αρχόμενη αναμετριέμαι μόνος.

© Χρήστος Χ. Θεοφιλάτος

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Πέμπτη, Οκτωβρίου 16, 2014

Το αφιέρωμα στον Άκη Πάνου συνεχίζεται στη Realnews την Κυριακή

Φωτό: Enikos.gr

Εμείς εδώ θα σταματήσουμε… Περισσότερα τραγούδια του μεγάλου αυτού έλληνα δημιουργού, του Άκη Πάνου, μπορείτε να απολαύσετε μέσα στο τριπλό CD των επιτυχιών του που κυκλοφορεί την ερχόμενη Κυριακή, 19 Οκτωβρίου, με την εφημερίδα Realnews.

Πόσα, αλήθεια, θα έπρεπε να γραφτούν και δεν έχουν γραφτεί, για έναν άνθρωπο που προδόθηκε από τη μοίρα στα τελευταία του χρόνια και γνώρισε τη σκληρότητα της φυλακής (και των ανθρώπων), ενώ ταυτόχρονα αποτέλεσε ακούσιο – και όχι εν γνώσει του σε πλήθος των περιπτώσεων – μέσον ορισμένων για την ανάδειξή τους και τον πλουτισμό τους.

Εμείς θα σταθούμε μόνο στον εφιάλτη της εισβολής ενός ανθρώπου μέσα στο ίδιο του το σπίτι, άσχετα αν αυτός ήταν ο νόμιμος σύζυγος της κόρης του. Στο τι είχε προηγηθεί ψυχολογικά και πραγματικά, τι φόβος επικρατούσε στην οικογένεια, τι δυνατά συναισθήματα, πόσο αυτά είχαν μεταφραστεί σωστά ή λάθος στο ταραγμένο του μυαλό εκείνες τις μαύρες ώρες… Κατόπιν, το δικαστήριο, η αναλγησία (ίσως) κάποιου δικαστή, η αγνωσία για το ποιον δίκαζαν, ποιον είχαν μπροστά τους και, το κυριότερο, η αδιαφορία τους περί του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του που μεταφράστηκε γι’ αυτούς σε …προκλητικότητα.

Όλα αυτά μαζί, σε συνδυασμό με εκείνο το τρυφερό τραγούδι που έγραψε όταν γεννήθηκε η κόρη του, το «Ο κόσμος ο δικός σου», συνθέτουν το μωσαϊκό της Τραγικής Ειρωνείας που τού επεφύλασσε η ζωή στο τέλος.

Τέλος…

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Δε θέλω τη συμπόνια κανενός

Δείτε λίγο πιο βαθιά αυτή τη φωτογραφία, να καταλάβετε κάτι που δεν μας επιτρέπεται να το πούμε. Κι όταν λέμε «βαθιά», δεν εννοούμε παραμέσα, ε;

Δε θέλω την συμπόνια κανενός
τον έζησα τον κόσμο και τον είδα
είν’ η καρδιά μου μαύρος ουρανός
που κρύβει κεραυνούς και καταιγίδα.

Την ώρα που ξεχείλισε ο πόνος
την ώρα που με πνίγει ο καημός
αυτήν την ώρα θέλω να ’μαι μόνος
δε θέλω την συμπόνια κανενός.

Με της αχαριστίας το νερό
πόσες φορές δε μου ’βρεξαν τα χείλη
ακόμα κι η γυναίκα π’ αγαπώ
ακόμα κι οι καλύτεροι μου φίλοι.

Άκης Πάνου

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Βίκυ Μοσχολιού - Άκης Πάνου: Θα κλείσω τα μάτια (δεύτερη μορφή, του 1971)


Ωραίοι στίχοι ξανά! Ίσως καλύτεροι από την πρώτη μορφή... Ιδού, λοιπόν, πώς η ποίηση μπορεί να ανθεί και μέσα από αγκάθια. (Ή μήπως το «και» είναι καταχρηστικό;).

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Σερ Μπιθί - Άκης Πάνου: Θα κλείσω τα μάτια (πρώτη μορφή, του 1967)


Το ποίημα αυτό του Άκη Πάνου λογοκρίθηκε από τη Χούντα των Συνταγματαρχών και απαγορεύτηκε η κυκλοφορία του δίσκου του Γρηγόρη Μπιθικώτση που το περιείχε. Το τραγούδι ξαναγράφτηκε τέσσερα χρόνια αργότερα από τον ίδιο τον Άκη Πάνου με καινούργιο στίχο, ερωτικό. Εδώ το βλέπουμε στην αρχική του μορφή, τη μορφή που ενόχλησε...

Τον έρωτα φαρμάκωσε η μιζέρια,
κομμάτιασε η φτώχεια την καρδιά,
δεν ήρθανε για μας τα καλοκαίρια
και έγινε η ζωή, τόσο βαριά.

Θα κλείσω τα μάτια, θ' απλώσω τα χέρια,
μακριά από τη φτώχεια, μακριά απ' τη μιζέρια,
Θα πάρω τη στράτα κι εγώ, τη μεγάλη,
θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει.

Που να βρεθεί ντροπή να με κρατήσει,
στη λάσπη και στην ξύλινη σκεπή,
τη φτώχεια που μας έχει γονατίσει
τη νιώθω μεγαλύτερη ντροπή.

Άκης Πάνου

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Δεν κλαίω για τώρα

Σκηνή από την ταινία του βωβού κινηματογράφου, «Αποχαιρετισμός στα Όπλα» (1932), το οποίο ήταν βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Έρνεστ Χεμιγουέι. Εδώ βλέπουμε τον Έρνι και την Κατερίνα τη στιγμή του αποχωρισμού τους.

Δεν κλαίω που φεύγεις
δεν κλαίω για τώρα
δεν κλαίω την ώρα
του αποχωρισμού
Κλαίω την ώρα του γυρισμού
κλαίω την ώρα του σπαραγμού
κλαίω για την ώρα που δε θα `χω πια
ψυχή να σου πω σ’ αγαπώ.

Δεν είναι από ζήλεια
που σφίγγω τα χείλια
και κλαίω μπροστά σου
χωρίς να ντραπώ
Κλαίω την ώρα του γυρισμού
με τα σημάδια του χαλασμού
κλαίω για την ώρα που δε θα `χω πια
ψυχή να σου πω σ’ αγαπώ.

Άκης Πάνου

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Ζανέτ Καπούγια - Άκης Πάνου: Ο κόσμος ο δικός σου


«Εδώ τελειώνει για μένα το ταξίδι, ενώ για σένα αρχίζει από εδώ»...

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Στέλιος Καζαντζίδης - Άκης Πάνου: Η ζωή μου όλη


Η ζωή είναι πράγματι σαν ένα τσιγάρο. Κάποιοι το φουμάρουμε ως το τέλος. Μα το τέλος είναι τέλος κι αυτό δεν αλλάζει.

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Βίκυ Μοσχολιού - Άκης Πάνου: Πήρα απ' το χέρι σου νερό


«Πήρα απ' το χέρι σου νερό, να το ξεχάσω δεν μπορώ, ακόμα κι αν θα στερηθώ την αγκαλιά σου». Γνωρίσαμε άραγε πολλούς προβεβλημένους ποιητές μας να έχουν γράψει τέτοιο στίχο; Ο Άκης Πάνου σαΐτευε κατευθείαν στις καρδιές των ανθρώπων. Πράγμα που μόνο τα δημοτικά μας τραγούδια έκαναν παλιά.

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Όταν σημάνει η ώρα


Ξέρω
πως θα φύγεις μακριά μου
Μέσα από την αγκαλιά μου
Θα πετάξεις σαν πουλί.

Ξέρω
πως θα κλάψουμε κι οι δυο
Στο πικρότερο αντίο
Στο πικρότερο φιλί.

Κι όταν σημάνει η ώρα
Τότε καρδιά μου χρυσή
τη μεγαλύτερη μπόρα
Θα την περάσεις εσύ.

Στάλα
δε με ρώτησες μια στάλα
Αν χωράν μαζί με τ’ άλλα
Τα φαρμάκια τούτα δω.

Πίσω
πότε θα γυρίσεις πίσω
Πόσες νύχτες θα μετρήσω
Ώσπου να σε ξαναδώ.

Άκης Πάνου

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Ο κόσμος ο δικός σου


Πώς να μαντέψω πως πρέπει να βαδίσεις
Πώς να σου μάθω πως πρέπει να κοιτάς
Δεν έχω ζήσει στον κόσμο που θα ζήσεις
Δεν περπατούσα εκεί που θα πατάς.

Σ’ αυτά που είδα, σ’ αυτά που έχω περάσει
πολλά τα λάθη και λίγα τα σωστά
Και είσαι του κόσμου, που κάποτε θα φτάσει
από το χρόνο να τρέχει πιο μπροστά.

Πως θa ’ναι αλήθεια ο κόσμος ο δικός σου
Η φαντασία δεν φτάνει να το δω
Εδώ τελειώνει για μένα το ταξίδι
Ενώ για σένα αρχίζει από δω.

Άκης Πάνου

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Άκης Πάνου


Ο Άκης (Αθανάσιος-Δημήτριος) Πάνου (15 Δεκεμβρίου 1933, Καλλιθέα-7 Απριλίου 2000, Αθήνα), είναι ένας απ’ τους σημαντικότερους Έλληνες τραγουδοποιούς. Εμείς εδώ στο Verse Monkey!, στο σημερινό μας αφιέρωμα τον επιλέξαμε ως ποιητή, γιατί πιστεύουμε ότι, ουσιαστικά, ποιητής ήταν ο Άκης Πάνου.

Βιογραφικά στοιχεία από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Γεννήθηκε στις 15/12/1933 στην Αθήνα στου Χαροκόπου και ήταν ο τρίτος από τα έξι παιδιά της οικογένειας. Ο πατέρας του Στέφανος Πάνου εργαζόταν ως διαχειριστής της βασιλικής φρουράς και η μητέρα του Ελευθερία Σακελλαριάδη ασχολείτο με τα οικιακά. Μεγάλωσε σε γειτονιά με πολλούς πρόσφυγες και από μικρό παιδί έζησε μέσα στη μουσική, στους κεμετζέδες και στα τραγούδια των Ποντίων. Απέκτησε ακούσματα από τα ρεμπέτικα που ήταν διάχυτα παντού στην περιοχή αλλά και από τον αδελφό της Μητέρας του Περικλή Σακελλαριάδη που έπαιζε κλασική κιθάρα. Μέσα στα δύσκολα χρόνια της κατοχής προσπαθεί να επιβιώσει πουλώντας τσιγάρα και κάνοντας διάφορες δουλείες ενώ παράλληλα μυείται από τον μεγαλύτερο αδελφό του Ευάγγελο και τον φίλο του Λευτέρη Ευσταθιάδη στον κόσμο της μουσικής και των οργάνων. Από εννέα ετών ξεκινάει να παίζει μαντολίνο και κιθάρα και την άνοιξη του 1947 γνωρίζεται με τον Γιάννη Σταματίου (Σπόρος), μαζί του κάνει την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στην ταβέρνα του Σιλιβάνη στο Κουκάκι με αμοιβή το όποιο φιλοδώρημα των πελατών και ένα πιάτο φαγητό. Το 1948 ανεβαίνει ως ταλέντο στο Αλκαζάρ, στη Φρεγάδα του Λάσκου και παίζει κιθάρα μαζί με τον αδελφό του ενώ η αδελφή του τραγουδάει και αργότερα σμίγει με τον φίλο του τον Λευτέρη και μαζί παίζουν στα πάρτι και στους χορούς. Εκείνη την εποχή γνωρίζεται με τον Νίκο Καρανικόλα τον Κώστα Σιμόπουλο και τον Ορφέα Κρεούζη και μαζί παίζουν σε διάφορα μέρη της Αθήνας και της επαρχίας. Για μια περίπου δεκαετία ο Άκης Πάνου αρχίζει την περιπλάνηση του με όλους τους καλλιτέχνες της εποχής σε διάφορα κέντρα, ενδεικτικά αναφέρουμε τους Γιώργο Τσιμπίδη, Αντώνη Μουστάκα, Γιώργο Χατζηδάκη, Βαγγέλη Νταράλα, Σεβάς Χανούμ, Σταύρο Τζουανάκο, Κώστα Παπαδόπουλο, Βούλα Γκίκα και πολλούς άλλους. Το 1957-58 παίζει στο κέντρο «Απόψε φίλα με» του Χρήστου Κολοκοτρώνη όπου τα ονόματα του μαγαζιού είναι η Σωτηρία Μπέλλου, ο Καραπατάκης και ο Μανώλης Αγγελόπουλος. Το τελευταίο κέντρο που εμφανίζεται είναι «ο Θείος» το 1958.

Έργο-Συνεργασίες

Ο Άκης Πάνου μπήκε στην δισκογραφία το 1958 με τα τραγούδια: «Το παιδί μου απόψε πίνει» με την Καίτη Γκρέυ και «Μια βραδιά καταραμένη» με την Δούκισσα, σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη. Ακολουθούν αρκετές επιτυχίες μεταξύ των οποίων το «Ξημέρωσε καλή μου» (1964) και «Καρδιά μου μην παραπονιέσαι» (1964). Το 1967 ο δημιουργός λογοκρίνεται για τους στίχους του «Θα κλείσω τα μάτια» τραγούδι που θα κυκλοφορήσει αργότερα με διαφορετικούς στίχους. Παρόλα αυτά είναι μια πολύ παραγωγική χρονιά γράφοντας μεταξύ άλλων το «Η πιο μεγάλη ώρα», «Μοίρα μου γιατί μ’ αφήνεις», «Ρολόι κομπολόι», «Είδα τα μάτια σου κλαμμένα» κα. Η περίοδος 1968-69 είναι γεμάτη επιτυχίες όπως το «Δεν θέλω την συμπόνια κανενός», «Όταν σημάνει η ώρα», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Και τι δεν κάνω», «Πήρα απ’ το χέρι σου νερό», «Του κόσμου το περίγελο», «Ούτε αχ δεν θα πω» κα. Ο μουσικοσυνθέτης συνεχίζει με σπουδαία τραγούδια όπως το «Δεν κλαίω για τώρα» (1970), «Δώσ’ μου να πιώ» (1970), «Κοίτα με στα μάτια» (1971), «Πυρετός» (1971), «Να είχα το κουράγιο» (1971), «Εγώ καλά σου τα ’λεγα» (1971), «Πρέπει» (1972), « Ήταν ψεύτικα» (1972), «Στο σταθμό του Μονάχου» (1972), «Τα όνειρα χτίζονται» (1973), «Το θολωμένο μου μυαλό» (1973), «Άντε να περάσει η μέρα» (1973), «Οι μισοί καλοί» (1973), «Μίσος» (1974), «Η ζωή μου όλη» (1974), «Και τότε» (1974) κα. Το 1977 κυκλοφορεί ο προσωπικός του δίσκος «Παρών» με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά και από αυτή τη συνεργασία ξεχωρίζει «Ο Τρελλός». Την επόμενη χρονιά (1978) ξεχωρίζει το τραγούδι «Μολόγατα» από τον δίσκο «Σεισμός» με ερμηνευτή τον Μιχάλη Μενιδιάτη. Το 1982 ηχογραφεί τον δίσκο «Θέλω να τα πώ». Είναι η περίοδος που ο Άκης Πάνου συμμετέχει στην συντακτική ομάδα του περιοδικού «Ντέφι» μαχόμενος για τα πιστεύω του. Αργότερα αποχωρεί.

Το 1985 ο Άκης Πάνου θα κάνει κάτι μοναδικό για τα παγκόσμια δεδομένα. Θα κυκλοφορήσει ένα δισκάκι 45 στροφών με τον τίτλο "ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ 100% ΠΡΟΒΑ" και θα συμπεριλάβει σε αυτό δυο τραγούδια του, το «Πες μου Παππού» και το «Πριν, τώρα, πάντα» τα οποία ηχογράφησε και ερμήνευσε μόνος του, παίζοντας την μουσική με όργανα που κατασκεύασε ο ίδιος. (ο μεγάλος δημιουργός Μανώλης Ρασούλης έλεγε ότι πρέπει να μοιράζεται στους τουρίστες δωρεάν ως δείγμα πολιτισμού).

Το 1989 μετά από την παρότρυνση φίλων του αποφασίζει να επιστρέψει στο πάλκο σε κοινές εμφανίσεις με τον Μανώλη Ρασούλη στο κέντρο «Επειγόντως» του Βασίλη Σαλούστρου στην Κυψέλη. Έπειτα ξεκινάει εμφανίσεις σε διάφορα κέντρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης αλλά και μια σειρά συναυλιών. Σε αυτές τις εμφανίσεις ιδιαίτερη εντύπωση κάνει ο τρόπος στησίματος της ορχήστρας, χωρίς καθόλου χώρο στην πίστα και βάζοντας καθήμενους τους μουσικούς μπροστά και τους τραγουδιστές πίσω. Το 1997 ηχογραφεί τον τελευταίο του δίσκο με τίτλο «CASINO» ο οποίος περιέχει το ομώνυμο τραγούδι και 14 επανεκτελέσεις. Κυκλοφόρησε περίπου 200 τραγούδια γράφοντας μόνος του στίχο και μουσική και συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του ελληνικού πενταγράμμου, ενδεικτικά αναφέρουμε τους Πρ. Τσαουσάκη, Γιώτα Λύδια, Πάνο Γαβαλά, Γρηγόρη Μπιθικώτση, Μιχάλη Μενιδιάτη, Χαρούλα Λαμπράκη, Στράτο Διονυσίου, Βίκυ Μοσχολιού, Στέλιο Καζαντζίδη, Γιώργο Χατζηαντωνίου, Βούλα Γκίκα, Μαρινέλλα, Γιώργο Μαρίνο, Δημήτρη Μητροπάνο, Πόλυ Πάνου, Τόλη Βοσκόπουλο κ.α.

Έχουν κυκλοφορήσει δυο βιβλία με στίχους του, το πρώτο το 1980 με τίτλο «Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ» και το δεύτερο το 1990 με τίτλο «ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ-ΣΤΙΧΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ» επιμελημένο από τον Γιώργο Χρονά. Επίσης κυκλοφορούν 36 τραγούδια του σε παρτιτούρες και 20 σε ταμπλατούρες από τις εκδόσεις «Φίλιππος Νάκας».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου

Τετάρτη, Οκτωβρίου 15, 2014

ΦΟΒΟΣ


Λέω πως ζω
κι όταν με ρωτούν πως τα πάω
απαντώ
«σπίτι - δουλειά
δουλειά-σπίτι»
Κάθε πρωί κατεβάζω τα σκουπίδια
με προσοχή μην σχιστούν οι σακκούλες
Προσέχω μην συναντήσω τον γείτονα
αποφεύγω τον σκύλο που μισώ
δεν ανοίγω το γραμματοκιβώτιο
κατοικούν μέσα του Κέρβεροι
κι ένας Προκρούστης
που θέλει δουλειά.
Αν του την δώσω τι θα λέω
όταν με ρωτούν αν ζω;
Ζω σπίτι;

© Δημήτριος Γκόγκας

Το παραπάνω ποίημα έλαβε το Α΄ Βραβείο στην κατηγορία: (ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ) ΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ του ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ «ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2014».

Verse Monkey! Με τον ήχο του νου